Wybrane doświadczenia europejskie w zakresie termorenowacji budynków zabytkowych z wykorzystaniem celulozowych materiałów izolacyjnych.
Firma Derowerk przygotowała raport, który analizuje metody i technologię wykonania ociepleń powierzchni zakrzywionych, tj. spotykanych w budownictwie sakralnym i zabytkowym.
Każdy wykonawca oraz projektant zajmujący się termomodernizacją obiektów zabytkowych staje przed problemem wyboru metody ocieplenia kopuł, łuków i powierzchni zakrzywionych. Technologie ociepleń opierające się na wykorzystaniu materiałów stałokształtnych generują ogrom problemów przy montażu, tworzą mostki termiczne, punkty kondensacji wilgoci i stwarzają realne ryzyko uszkodzenia ocieplanej powierzchni. Najpopularniejszą alternatywą dla ociepleń stałokształtnych jest sypki materiał termoizolacyjny, na przykład w postaci granulatu wełny mineralnej lub celulozy. Jednak jego wbudowanie w postaci suchej na powierzchnie typu kopuły lub łuki jest często technicznie niemożliwe lub wymusza niepotrzebne, nadmierne zużycie materiału.
Doskonałym rozwiązaniem dla ociepleń powierzchni zakrzywionych jest metoda natrysku izolacji na mokro, tzw. spray-on. Wełna celulozowa mieszana jest z wodą lub wodą z klejem, a następnie natryskiwana na izolowaną powierzchnię. Natryskiwany materiał przywiera do ocieplanej powierzchni, tworząc jednolitą warstwę, co zapobiega jego osuwaniu się czy osiadaniu.
Każdorazowo należy upewnić się czy Ocena Techniczna materiału celulozowego szczegółowo dopuszcza zastosowanie w natrysku na mokro. Niewiele materiałów charakteryzuje się wystarczającą jakością surowca, żeby Instytut Techniki Budowlanej wydający certyfikat pozwolił na taką technikę wbudowania. Europejska Ocena Techniczna materiału Ekovilla umożliwia natrysk metodą na mokro. Co ważne, materiał zużywany jest w minimalnym stopniu i nie obciąża nadmiernie konstrukcji, ponieważ gęstość celulozy Ekovilla w natrysku zaczyna się od 33 kg/m3.