Dachy niewentylowane kryte papą na deskowaniu są powszechnie stosowanym rozwiązaniem. W procesie projektowania tego typu konstrukcji konieczne jest zachowanie ostrożności, ponieważ dobór materiałów oraz ich ułożenie mają duży wpływ na funkcjonalność tego rodzaju przegród.
W celu zgłębienia wiedzy o zachowaniu się niewentylowanych dachów płaskich, w których warstwa wierzchnia jest zamknięta dyfuzyjnie (np. papa na deskowaniu) dwie niemieckie jednostki naukowe: Politechnika w Monachium (TU München) oraz Towarzystwo Badań Materiałowych i Instytut Budownictwa w Lipsku (MFPA Leipzig), rozpoczęły wspólny projekt badawczy. Badano w szczególności zawartość wilgoci oraz zmiany temperatury w przegrodzie w przypadku różnych rozwiązań dachów niewentylowanych.
Przedstawiamy artykuł zamieszczony przez magazyn Holzbau w wydaniu nr 6/2009, który prezentuje przebieg badań i ich wyniki. Artykuł w języku polskim można pobrać poniżej:
Pobierz PDF z artykułem (wersja polska)CHARAKTERYSTYKA OBIEKTU BADAWCZEGO
Obiekt badawczy zlokalizowany był w Lipsku. Dach niewentylowany podzielono na fragmenty różniące się zastosowanymi materiałami budowlanymi. Jako termoizolację wykorzystano celulozę lub wełnę mineralną. Warstwą hamującą dyfuzję pary wodnej były płyty OSB/3 lub folia parochronna aktywna , natomiast warstwą wierzchnią czarną membranę PVC oraz tzw. zielony dach. Różne kombinacje powyższych materiałów utworzyły 8 wariantów badawczych.
ANALIZA WYNIKÓW BADAŃ
Na podstawie badania zawartości wilgoci w przegrodzie wyciągnięto niezwykle ważne wnioski. Okazało się, że ilość wilgoci w dużym stopniu zależała od rodzaju zastosowanego materiału izolacyjnego. Badania uwidoczniły wyższość materiału celulozowego nad wełną mineralną. Pierwszy ze wspomnianych materiałów będący materiałem higroskopijnym – niezależnie od zastosowanego pokrycia dachowego – znacząco przyczynił się do obniżenia wilgotności względnej w miesiącach krytycznych. W porównaniu do wełny mineralnej celuloza pozwoliła uzyskać o 15% niższy poziom wilgotności względnej ponad termoizolacją w okresie zimy.
Badania dowiodły również, że z punktu widzenia ochrony przegrody przed dyfuzją pary wodnej folia parochronna aktywna stanowi lepsze rozwiązanie niż płyty OSB.
Intersujący wydaje się również fakt, że w dachu zielonym jedynym akceptowalnym ze względów wilgotnościowych układem warstw jest przypadek, w którym zastosowano celulozę oraz aktywną folię parochronną.
WNIOSKI
Na podstawie wyników badań stwierdzono, że rozwiązania, które można uznać za rekomendowane dla zapewnienia trwałości konstrukcji przy rozważaniu zagadnień ochrony drewna oraz ruchu wilgoci to:
Należy zaznaczyć, że wszystkie warianty dla należytego spełnienia swoich funkcji wymagają zachowania ostrożności zarówno w procesie projektowania jak i w wykonawstwie.